... اصلن این روزها، کدام‌مان هست که دلش یک جای نامعلومِ دور و غیرواضحی گیر نکرده باشد؟
(+)
حیاط دیوانه خانه
یادداشت‌های آقای لاغر
برق رفت و گشت ارشاد جلوی بساطش، توی یکی از همین پیت های حلبی، آتشی روشن کرد؛
هنوز نیم ساعت نگذشته، صدای آواز دسته جمعی شان را می شد شنید که " تا بهار ِ دلنشین، آآآمده سوی چمن ... ای بهار ِ آرزو ... "
خوب که چشم می چرخاندی می توانستی چندتایی هم از کارگرهای خاک و خلی ِ کارگاه ساختمانی بغل، دو سه تایی ازکارگرهای شهرداری با لباس های نارنجی و یکی دو تا هم آدم معمولی که شاید رهگذری چیزی بوده اند را دور آتش شان ببینی ...
"... چون سپندم بر سر ِ آتش نشان بنشین دمی ... چون سرشکم در کنار ..."
-سلام مرضیه رسولی-
6:03 PM |
لاغر |
اینایی که برمی دارن یه بیت یا یه خط شعر کهن یا نو رو برات نقل به مضمون می کنن.
11:00 PM |
لاغر |
فکر می کنم مهمترین نشانه/عارضه ی فزهیخته گی، رسیدن/دچارشدن به عدم قطعیت باشد.
شما دوست عزیزی که در هر برشی از زندگی تان، قطعیت و رضایت و اطمینان مطلق از درستی تصمیمات تان موج میزند، شاید که انسان موفق تری باشید، اما باور کنید که برایم جالب نیستید.
با تشکر.
7:17 PM |
لاغر |
به سلامتی ِ اونایی که می خوننتون،
نمی دونید؛
می خونیدشون،
نمی دونن؛ ...
- وااااای چه بامزززه ... بوووووووووس
4:18 PM |
لاغر |
این روزها، متأسفانه، یک جریاناتی دارن تلاش می کنن که توی جامعه، طرز فکر منحطّ و غلطی رو رواج بدن که می گه : هرکی هرچی دستشه، بسـّشه!!
5:56 PM |
لاغر |
- "سرم خوش است و به بانگ بلند می گویم
که من نسیم حیات از پیاله می جویم."
- هه! ...
دلش خوش است و به ...
5:19 PM |
لاغر |