زين دو هزاران من و ما اي صنما، من چه منم؟
گوش بنه عربده را ، دست منه بر دهنم
گوش بنه عربده را ، دست منه بر دهنم
چونکه من از دست شدم، شيشه منه بر ره من
ور بنهي پا بنهم، هر چه بيابم شکنم
ور بنهي پا بنهم، هر چه بيابم شکنم
رنگ دلم هر نفسي، رنگ خيال تو بود
گر طربي در طربم، ور حزني، در حزنم
تلخ کنی تلخ شوم لطف کنی لطف شوم
با تو خوشست ای صنم لب شکر خوش ذقنم
اصل توی من چه کسم آینه ای در کف تو
هرچه نمایی بشوم آینه ی ممتحنم
تو بصفت سرو چمن، من بصفت سايه تو
چونکه شدم سايه گل، پهلوي گل خيمه زنم
چونکه شدم سايه گل، پهلوي گل خيمه زنم
دم به دم از خون جگر، ساغر خونابه کشم
هر نفسي کوزه خود، بر در ساقي فکنم
هر نفسي کوزه خود، بر در ساقي فکنم
دست برم هر‌نفسي، سوي گريبان کسي
تا بخراشد رخ من، تا بدرد پيرهنم
تا بخراشد رخ من، تا بدرد پيرهنم
لطف صلاح دل و دین تافت میان دل من
شمع دل است او بجهان من کیم اورا لگنم
حضرت مولانا