حیاط دیوانه خانه

مرجان خانوم البت ، دختر ننشفته! نجیبی بود ، سرزیرپایین و ... ، سیریش کار خودش بود ، نه به مال و مکنت امیرخان چشی داشت ، نه دخلی به حساب کتاب شرکت ، البت امیرخان همیشه می گفت : مرجان خانوم یه زن نیست ، ... ، مخمله ... ؛

.

.

.

گربه مخملیه دم حجله ، کار دست امیرخان داده بود این آخریا ، دیگه شده بود پیشوی دست آموز آقا ، صیغه ش کرده بود دور از چش اغیار ، پنجول منجولاشو چیده بود ، جَلدش کرده بود ضعیفه رو ؛ آسه میومد ، آسه میرفت ، که شاخ نخوره از زیبا خانوم ؛

.

.

.

البت امیرخان تو این قضیه تقصیراتی نبود ، نیگای دختره عینهو دریب شوتای سلطان ، گلش ردخور نداشت ، یه وقت می گفتن علی آقا رو یه دستمال کاغذی یازده تا بازیکن آبی رو هولو..لو ، بعضی وقتا پیش میاد آدم نمفهمه از کجاش خورده ، وقتی علی آقا توپ ُ چسبوند به تور آبیا ، من خودم پشت دروازه واساده بودم ، ناصرخان اصلا نفهمید توپ از کجاش رد شد توبمیری ؛

.

.

.

مرجان خانوم اصل اصله ؛ اصلا خودشه ، می دونی ... الان دیگه تو بازار همه چی شده جنس بنجل چینی ، بد بازاریه ، دیگه اصلش گیر نمیاد ، همینم شد وقتی فهمیدم واسه رهن خونه ش مایه کم داره ، واسه اینکه لقمه ی نامرد جماعت تو دستش نشینه ، بی نام و نشون واسه ش پول حواله کردم ، میدونی ... بدزمونه ایه ، دیگه لوتی گیر نمیاد ، یه زن تنها ، بی پناه ، تو یه شهر غریب ، همه گرگ ، همه ختم روزگار ، گفتم نفهمیدهم نفهمید ، ما واس صوابش کردیم ، جور دیگه واسه مون جور میشه ... ، گیرمون میاد ... ؛

.

.

.

بدجوری خاطر مرجان خانوم ُ می خواستم ، نه حالا ، از همون اولش ، ما که تو لاتاری زندگی پوچ آوردیم ، همچی که چش وا کردیم دیدیم والده آقا مرتضی زنمونه و همچی که تنبونمون دوتا شد بچه ها رو کشید به نیشش و رفت با پولا عشق و صفا ؛ اول باری بود که قلبم واسه یه ضعیفه فلاشر می زد ، حالام که دستی ُ کشیده و چراغ ترمزش روشن شده بد مصب ، ... می ترسیدم لب وا کنم ... بپره ، می ترسیدم بگه بی سواتی ، نمیتونی لفظ قلم صحبت کنی ، چمدونم ، بگه پیری ، ولی چه کنم ، خاطرخواهی که دیگه پیر و جوون نمی شناسه ، خلاصه انقد نگفتم ... تا پرید ... ؛

.

.

.